Szumy uszne to dźwięki słyszalne w jednym lub obu uszach albo w głowie bez zewnętrznego źródła. Objawy te są często związane z urazami akustycznymi lub starzeniem się ucha.
CO TO SĄ SZUMY USZNE?
Szumy uszne to wrażenie słuchowe, które nie jest spowodowane hałasem z zewnątrz. Odczuwany dźwięk różni się w zależności od osoby i może przypominać brzęczenie, syczenie, piszczenie, dzwonienie, nucenie, ćwierkanie, grzechotanie.
Słyszalny hałas pojawia się albo nagle podczas jakiegoś wydarzenia (głośny koncert, epizod stresu, itp.), albo stopniowo. Jest on stały lub przerywany. Może być bardziej intensywny w pewnych okolicznościach (zmęczenie, stres, zmiana pozycji głowy). Odczuwalny jest w jednym lub obu uszach, a czasem “w głowie na szczycie czaszki”.
Epizodyczne występowanie szumów usznych, zwłaszcza w bardzo cichej atmosferze, nie jest niczym nienormalnym. To właśnie powtarzalność percepcji tego hałasu wpływa na jakość życia i skłania do konsultacji.
Istnieją dwa rodzaje szumów usznych.
1. Szumy uszne “obiektywne”: występują rzadko (5% przypadków) i odpowiadają szumom narządu znajdującego się wewnątrz ciała (np.: szum krwi krążącej w naczyniu na szyi lub głowie). Osoba z zewnątrz może to usłyszeć. Należy szukać ich przyczyny, ponieważ często możliwe jest leczenie;
2. Subiektywne” szumy uszne: stanowią 95% przypadków. Są one związane z chorobą ucha. Przybierają one postać brzęczących lub gwiżdżących odgłosów, odczuwanych tylko przez pacjenta.
SZUMY USZNE SĄ NAJCZĘŚCIEJ ZWIĄZANE Z WIEKIEM LUB URAZEM.
Istnieje wiele przyczyn powstawania szumów usznych. Subiektywne” szumy uszne, zdecydowanie najczęstsze (95% przypadków), związane są z zaburzeniami słuchu.
Najczęstsze przyczyny.
1. Powtarzające się urazy akustyczne (np. słuchanie muzyki z bardzo dużą głośnością, praca w hałasie).
2. Normalne pogorszenie słuchu związane ze starzeniem się ucha. Zjawisko to jest często związane z występowaniem szumów usznych u osób po 50 roku życia.
3. “Subiektywne” szumy uszne mogą być również spowodowane patologią, która wpływa na układ słuchowy. Na przykład:
a. korek woskowinowy lub ciało obce w uchu, któremu często towarzyszy pogorszenie słuchu;
b. zapalenie ucha środkowego: zapalenie ucha, które rozwija się w małej kostnej jamie za błoną bębenkową, często powodując ból;
c. otoskleroza: zwyrodnienie kosteczek słuchowych ucha środkowego prowadzące do dysfunkcji ucha i odpowiedzialne za głuchotę;
d. atak na nerw słuchowy lub ucho wewnętrzne (np. przez przyjmowanie leków ototoksycznych).
Obiektywne” szumy uszne występują rzadko. Są one często spowodowane chorobami naczyniowymi, takimi jak nieprawidłowości tętnicy w szyi lub głowie (na przykład tętnicy szyjnej lub tętnicy kręgowej) lub wysokim ciśnieniem krwi, a następnie są pulsujące (przerywane przez bicie serca). Bardzo rzadko w grę wchodzi guz. Ważne jest, aby zdiagnozować chorobę odpowiedzialną za szumy uszne, ponieważ można ją leczyć.
JAKIE SĄ KONSEKWENCJE SZUMÓW USZNYCH?
Konsekwencje szumów usznych są bardzo zróżnicowane w zależności od osoby. Najczęściej jest to po prostu chwilowy i sporadyczny dyskomfort. Odczuwane szumy mogą być jednak także trwałą uciążliwością, wpływającą na jakość życia pacjenta.
W tym ostatnim przypadku możliwe jest wystąpienie kilku efektów:
a. problemy z zasypianiem i bezsenność;
b. trudności z koncentracją;
c. lęki, a nawet depresję.
Ogólnie rzecz biorąc, szumy uszne mają tendencję do zmniejszania się z upływem czasu, ponieważ ludzie stopniowo przyzwyczajają się do nich. Nazywa się to procesem habituacji. W zależności od pacjenta adaptacja następuje szybciej lub krócej, w ciągu kilku miesięcy.